Ironman loopt langs de IJzer

Onder begeleiding van mijn coach op weg naar Ieper

Al een paar jaar loop ik de In Flanders Field Marathon, echter deze keer was die wel behoorlijk kort op de Ironman van Kopenhagen. Maar ik had mezelf na de eerste keer in 2014 voorgenomen om in ieder geval deze marathon tot en met 2018 te lopen (dus precies honderd jaar na de oorlogsjaren van WO1). De marathon loopt deels langs de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). De frontlijn toen liep van Nieuwpoort (België) tot Basel (Zwitserland).
De In Flanders Field Marathon loopt vanaf Nieuwpoort via Diksmuide naar Ieper. Het is een kleine marathon (gemeten naar het aantal deelnemers - maximaal 750) met zo'n 400 finishers.

We (Louise en ik) vertrokken zaterdagmorgen rond tien uur richting Nieuwpoort. Gelukkig was het vrij rustig op de route en na ruim twee en een half uur arriveerden we bij de visafslag van Nieuwpoort. Daar zat het inschrijfbureau aan een tafeltje in een hal van de visafslag. Helaas kon de meneer die mij hielp niet direct mijn envelop (met startnummer) vinden. Eerst dacht ik dat dat wellicht kwam omdat ik nog niet betaald had, maar na inschakeling van de mevrouw die net daarvoor een andere loopster aan het helpen was, werd de juiste envelop wel gevonden. Overigens was mijn startnummer al wel bekend en was verder alles in orde. Vervolgens kreeg Louise haar t-shirt als 'bewijs' dat zij mee mocht fietsen vanaf Diksmuide. Daarna hebben op een bankje voor de visafslag lekker in het zonnetje onze lunch genuttigd. Na de lunch hebben de 'O Solo Mio' op de optie: "zoek de korste route" gezet naar onze overnachtingsplek in Ieper. Als gevolg daarvan zijn we via hele kleine wegjes naar Ieper gereden, wel korter maar duidelijk niet sneller, maar wel leuker.
Deze keer was onze overnachtingsplek een gewoon woonhuis, waarvan de eigenaar om het andere weekend niet thuis is. Zodoende hadden bijna het hele huis tot onze beschikking. Er was nog wel een andere gast, maar ook die (zweedse dame) liep de marathon. Gelukkig konden we daardoor de hele mooie 20e etappe van de Vuelta bekijken. Na de etappe (die door onze favoriet Alberto Contador werd gewonnen) is Louise nog een rondje wezen rennen. 's Avonds zijn we wezen eten in restaurant De Ruyffelaer, dat smaakte uitstekend en de borden waren ook heel mooi opgemaakt. Daarnaast hadden ze ook een eigen bier en dat was zo lekker dat we ook een paar flesjes (6) voor thuis hebben gekocht.

Na een goede nachtrust liep de wekker om kwart over zes weer af. Gelukkig had ik net als bij de Ironman mijn ontbijt (yoghurt met muesli) al klaargezet. Dus ik hoefde alleen maar koffie te zetten voor drie personen (voor de andere gast, Louise en mezelf). Na het ontbijt heeft Louise ons met de auto naar het station van Ieper gebracht, want vanaf daar ging de pendelbus naar Nieuwpoort. We waren mooi op tijd en de bus vertrok zo net voor achten. Een klein uurtje later waren we in Nieuwpoort. In de visafslag kon je omkleden in de kantine en je verder gereed maken voor de start.


Daar mijn loopspullen aangedaan en mijn startnummer met de naam van een gesneuvelde soldaat (Ralph Chalmers) omgedaan. Nog een banaan gegeten en wat gedribbeld tot net voor tien uur.
Vlak voor de start werd het gedicht In Flanders Fields voorgelezen en daarna konden naar de startstreep.
Om tien uur werden we weggeschoten en ging ik met de ballonnen van de pacer voor 3:45 in het zicht op pad. Via het sluizencomplex liepen we Nieuwpoort uit en ging ik de eerste kilometer nog in het spoor van de pacer. Maar omdat die groep wel erg groot en een beetje chaotisch liep, ben ik er toch maar een stukje voor gaan lopen. De eerste acht kilometers liepen nog niet langs de IJzer (want een marathon moet toch 42,195km lang zijn). Dus gingen die door het polderlandschap van Nieuwpoort. De eerste vijf gingen onder redelijk goede omstandigheden, flauw zonnetje en een beetje tegenwind. Ik kwam door net boven de 25 minuten. Zo rond de zesde kilometer heb ik even moeten stoppen voor een kleine sanitaire ontspanning, maar het tempo bleef wel zo rond de vijf minuten per kilometer hangen. Net na de achtste kilometer tot net voorbij de negende kilometer liepen een stukje over de IJzerdijk langs het gehuchtje Schoorbakke. Daarna weer de 'polder' in richting Stuivekenskerke (12km-punt). Ik kwam daar om elf uur doorheen, dus na een uur lopen. Ruim 500 meter later liep de route verder langs de IJzer (tot de Knokkebrug). Het vijftien kilometerpunt passeerde ik na vijf kwartier, dus liep toen nog steeds zo'n 12km/u. Na 16,5 km liepen we langs de Dodengang, daar was Louise tijdens mijn rennen op bezoek geweest. Gelukkig was ze daar al vertrokken toen ik daar voorbij liep, want volgens plan zou ze in Diksmuide, na 18,5km bij de IJzertoren, staan om mij verder met de fiets te begeleiden (dat mag van de organisatie als je dit van te voren heb aangemeld en daarvoor het speciale t-shirt hebt aangeschaft). Na ongeveer anderhalf uur lopen kwam ik daar dus aan en Louise stond al klaar om verder met mij op te fietsen. De resterende kilometers langs de IJzer tot de Knokkebrug met Louise op de fiets aan mijn zijde gingen nog steeds goed, al werd het door de aantrekkende wind wel wat zwaarder.
Halverwege kwam ik door in 1:45:40 en het 25km-punt (net voor de Knokkebrug) passeerde ik in 2:05:20. Vanaf de Knokkebrug liep het parcours langs de Ieperlee tot de stadsgrens van Ieper. Rond de 27e kilometer moest ik nog een keertje plassen, waarna de snelheid behoorlijk terugliep. Vanaf  daar tot ongeveer de 35e kilometer was de het tempo ongeveer 5:40 per km. Ik kreeg voor mijn gevoel een beetje hongerklop, maar gelukkig kon Louise me stukjes Zeeuwse energiereep (bolus) voeren.
Gelukkig ging het daarna weer een beetje sneller, wellicht rook ik ook de finish. Maar vooral de morele steun van mijn coach en begeleider (Louise) hielp me over het dooie punt heen. De laatste kilometers ging het tempo omhoog naar ongeveer 5:20 per km. Het einde van de Ieperlee lag net na de 40 km(doorkomsttijd 3 uur 28 min). Het laatste stuk was langs de Kasteelgracht en vlak voor de finish nog even onder de Menenpoort door. En dat is toch elke keer weer een kippenvelmoment.

Onder de Menenpoort

De laatste meters door de stad om te finishen op de Grote Markt in (officieel) 3:40:32 als nummer 129 (van de 412 finishers).
Daarbij ben ik deze keer ook nog als Belg opgenomen in de uitslag en als M55 in plaats van M60.

Uiteindelijk ben ik daat heel tevreden over, want wellicht is het toch best wel snel om drie weken na de Ironman alweer een marathon te lopen.